Το βιβλίο αυτό του Τζορτζ Ντυ Μοριέ, είναι ένα από τα ξεχασμένα αριστουργήματα της φανταστικής λογοτεχνίας. Πρόκειται για το σημαντικότερο πεζογράφημα της βικτοριανής περιόδου με θέμα το όνειρο (μαζί με τα βιβλία της Αλίκης του Λούις Κάρολ) και η επιρροή του υπήρξε τεράστια, αν και όχι τόσο γνωστή σήμερα.
Ο Πήτερ Ίμπετσον είναι άραγε ένας τρελός εγκληματίας, ή μήπως κατέχει το κλειδί του ονείρου και της αιωνιότητας; Κυμαινόμενη ανάμεσα στις ειδυλλιακές αναμνήσεις του παλιού Παρισιού και στην αθλιότητα μιας λονδρέζικης φυλακής, αυτή είναι η ιστορία δυο εραστών που χωρίζονται πολύ νωρίς, αλλά που, αν πιστέψουμε τον αφηγητή, συναντώνται πολύ αργότερα στον ύπνο τους, ανασταίνουν την παιδική τους ηλικία και προχωρούν πέρα από αυτήν. Το ημι-αυτοβιογραφικό αυτό μυθιστόρημα είναι η εκπληκτικότερη λογοτεχνική άποψη πάνω στο φαινόμενο του αληθινού ονείρου, καθώς και μια από τις πιο διάσημες εκφράσεις του υπερρεαλιστικού τρελού έρωτα.
Η παρούσα έκδοση αποτελεί την πρώτη ελληνική εκδοχή του Πήτερ Ίμπετσον, και περιλαμβάνει ένα κατατοπιστικό σημείωμα, σχετικό με την ιστορία του κειμένου, τον αντίκτυπό του και τις πολλές ερμηνευτικές δυσκολίες που παρουσιάζει.